စေတနာမွမ်း လို့မသီခစွာပင်
ကံကောင်းလီယင့်။
သစ်တစ်ခက်ကို
အရိပ်မှတ်ခစွာလည်း
မပြည့်ဝခြင်းတစ်မျိုးယာ
မဖောက်ပြန်တတ်တေလောကမာ
ဖောက်ပြန်ရေအတွေးတိနန့်နီစရာမရ
အစရှာမရရေအဆုံး
လောကသဘာဝရာလို့
ထိုးချလိုက်ယင့်။
နားနန့်မျက်စိ နေရာလွဲလားလို့
ကြားရဖို့စွာကို မမြင်
မြင်ရဖို့စွာကိုမကြား
ကိုယ်တိုင်မှားခရေ တရားတိနန့်
နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တေခါ
လမ်းမှားနိန်ရေ ကဗျာတပုဒ်က
လက်ယက်ခေါ်လို့...။
ငါ့မာ...
နီမြင့်လီအရူးရင့်လီဆိုရေစကားထက်
ပိုပြောစရာမရှိ။
ပန်းသီကြိုး(ရသေ့တောင်)
၁၀-၉-၂၀၂၁
No comments:
Post a Comment