ျွတာတာအသည်းကါဲခဲ့သည်

ေမ်ွာ္​လင္​့ထားသမ်ွတို႔ပ်က္​စီးဆံုး႐ွံုးသြား​ေသာအခါ ျဖစ္​​ေပၚလာ​ေသာခံစာမႈသည္​ ​ေဆာက္​တည္​ရာမဲ့လွ၏။

အ​ေတြးတို႔ျဖင္​့တည္​​ေဆာက္​ခဲ့ရသမ်ွသည္​ စကားလံုးအနည္​းငယ္​မ်ွႏွင္​့ တည္​​ေဆာက္​ထားသမ်ွတို႔ကို ပ်က္​စီး

ေအာင္​ဤမ်ွအစြမ္​းထက္​လိမ္​့မည္​ဟု အနည္​းငယ္​မ်ွပင္​​ေတြးမၾကည္​ဖူး​ေပ။ရင္​တစ္​ခုလံုး​ေနာက္​က်ိ႐ႈပ္​​ေထြးၿပီး

ဦးတည္​ရာမဲ့လွမ္​း​ေလ်ွာက္​လာမိသမ်ွ ​ေခါင္​းငိုက္​စိုက္​က်လ်က္​။"ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ဇာတ္​လမ္​းကို ဒီမွာပဲရပ္​လိုက္​ၾကရ​ေအာင္​"တဲ့​ေလ။မၾကားခ်င္​ခ်င္​ပါဘူးဆိုမွ နားထဲမွာပဲ့တင္​ထပ္​မ်ွအျပန္​ျပန္​ၾကား​ေယာင္​​ေနမိတာ

ကလည္​းကိုယ္​့ကိုကိုယ္​​ေဒါသျဖစ္​မိသည္​။ကိုယ္​လိုခ်င္​တာကလြဲၿပီး က်န္​တာဘာမွဂ႐ုမစိုက္​တတ္​တဲ့သတၱဝါထဲ

မွာမိန္​းမဆိုတာထိပ္​ဆံုးကပါ​ေနလိမ္​့မယ္​။ဟုတ္​တယ္​။မိန္​းမ​ေတြအားလံုးဒီသ​ေဘာခ်ည္​းပဲဟု နာနာက်ည္​းက်ည္​း

သတ္​မွတ္​ပစ္​လိုက္​သည္​။ဆံုးရံႈးလိုက္​ရတာထက္​မတန္​မရာ​ေပးမိတဲ့ကိုယ္​့အခ်စ္​​ေတြကိုယူက်ဴံ းမရအျဖစ္​ဆံုး။

                                                    •••••••••••••••••••••

ခိ်ဳ င္​့ခြက္​​ေတြထ​ေနတဲ့လမ္​းက မိုးဦးက်ဆို​ေတာ့ရႊံ​ဗြက္​ ​ေရစက္​​ေတြနဲ႔​ေရာ​ေနသည္​။႐ုတ္​တရက္​ရြာခ်လိုက္​သည္​့မိုးကကြၽန္​​ေတာ္​ထက္​ပို၍ဝမ္​းနည္​းျပ​ေနသ​ေယာင္​။​ေနာက္​က်ိ႐ႈပ္​​ေထြး​ေနသမ်ွ ဖြင္​့ခ်ခြင္​့ရဖို႔ သူငယ္​ခ်င္​း

တစ္​​ေယာက္​​ေလာက္​ယခုအခ်ိန္​​ေဘးနားမွာရိွလ်ွင္​ ​ေကာင္​းမည္​ဟု​ေတြးမိသည္​။သို႔​ေသာ္​မရိွ။

"ကလင္​...ကလင္​...ကလင္​"

ဘဲလ္​တီးသံၾကားလို႔လွည္​့ၾကည္​့မိ​ေတာ့ ဆိုက္​ကားသမားကလမ္​းမဖယ္​ရ​ေကာင္​းလားလို႔​ေငါက္​သည္​။

အသည္​းကြဲလို႔စိတ္​ညစ္​ရသည္​့အထဲဆိုက္​ကားသမား​ေငါက္​တာခံရသည္​။ဘာမွျပန္​မ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့။သ​ေဘၤာဆိပ္​ခံတံတားဘက္​ထြက္​လာၿပီး မိုး​ေရထဲမွာ ​ေျခပစ္​လက္​ပစ္​ထိုင္​ခ်လိုက္​မိသည္​။ဆိပ္​ခံတံတားလက္​ရမ္​းကိုမီွရင္​း မ်က္​စိမိွတ္​ရင္​း​ေခါင္​း​ေမာ့ထားလိုက္​မိသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေတြးတို႔ကအတိတ္​ဆီသို႔..........။

 ••••••••••••••••••••••••••••••

သီတင္​းကြၽတ္​​ေက်ာင္​းပိတ္​ရက္​ၿပီးလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​တာဝန္​က်ရာ​ေက်ာင္​းကိုျပန္​လာတဲ့ လမ္​းခုလတ္​တစ္​​ေနရာ။ကြၽန္​​ေတာ္​တာဝန္​က်ရာရြာကိုသြားရာမွာလမ္​းမွာညအိပ္​ရပ္​နားရမယ္​့ရြာကို​ေျပးဆြဲ​ေနတဲ့လိုင္​းစက္​​ေလွ

ေပၚမွာသူ႔ကိုစ​ေတြ႔ခဲ့တာ​ေပါ့။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေဒသက​ေရလမ္​းခရီးကိုအဓိကထားရတဲ့​ေဒသဆို​ေတာ့ တစ္​​ေနရာကတစ္​​ေနရာသြားဖို႔အတြက္​စက္​​ေလွတို႔ သမၺာန္​တို႔ကို႔အားကိုး​ေနရတာပါ။

မိုးစက္​​တို႔သည္​ျပင္​းထန္​ျခင္​းမရိွ​ေပမယ္​့ ပံုမွန္​​ေတာ့က်ဆင္​း​ေနသည္​။ဂ်င္​း႐ွပ္​ခပ္​ပါးပါးတစ္​ထည္​ဝတ္​ၿပီး ထီးတစ္​လက္​ႏွင္​့ စက္​​ေလွ​ေပၚသို႔ အလ်င္​စလိုတက္​လာသည္​့သူ႔အမူအယာသည္​ ခ်က္​ျခင္​းပင္​အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​ခ်င္​​ေနသည္​့က​ေလးငယ္​တစ္​ဦးလိုပင္​။ ဖတ္​လက္​စစာအုပ္​ထဲစိတ္​မ​ေရာက္​ႏိုင္​ဘဲ သူ႔ကို႔​ေစာင္​းငဲ့ၾကည္​့​ေနမိသူက

ကြၽန္​​ေတာ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​သည္​ လိႈင္​းပုတ္​၍လူးလြန္​႔​ေနသည္​့စက္​​ေလွ​လိုပင္​ လိႈက္​၍ခုန္​​ေနမိသည္​။

"ဒီက အစ္​ကို...ဟိုဘက္​နည္​းနည္​း​ေလာက္​​ေရႊ႕ပါလား"

ဒီ​ေကာင္​မ​ေလးကအာသြက္​လ်ွာသြက္​က​ေလးပါလားဟု​ေတြးရင္​းကြၽန္​​ေတာ္​တစ္​ဖက္​သို႔အနည္​းငယ္​​ေရႊ႕​ေပး

လိုက္​သည္​။ၿပီး​ေတာ့စိတ္​မဝင္​စားႏိုင္​သည္​့စာမ်က္​ႏွာမ်ားကိုဖတ္​ရင္​း ဖတ္​သာဖတ္​ၿပီးဘာမ်ွျပန္​မမွတ္​မိပဲျဖစ္​​ေန

ေသာ္​လည္​းစာမ်က္​ႏွာမ်ား​ေပၚမွကြၽန္​​ေတာ္​အၾကည္​့တို႔မခြာျဖစ္​ခဲ့။ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​​ေလးက​ေတာ့အျခားခရီးသည္​မ်ား

ႏွင္​့စကား​ေတြ​ေဖာင္​ဖြဲ႔လို​ေနသည္​။ ရြာကလူ​ေတြအ​ေၾကာင္​း၊အ​ေဆာင္​ကလူ​ေတြအ​ေၾကာင္​း အ​ေၾကာင္​း​ေရ​ေတာ္​​ေတာ္​မ်ားမ်ားပါသည္​။

"ဒုန္​း....ဒုန္​း...ဒုန္​း...ဒုန္​း"

စက္​​ေလွစက္​ႏိုးလိုက္​သံ​ေၾကာင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​႐ုတ္​တရက္​လန္​႔သြားမိသည္​။ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​​ေလးကိုငဲ့ၾကည္​့မိ​ေတာ့ျပံဳးစိစိႏွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​အျဖစ္​ကိုၾကည္​့ၿပီးရယ္​​ေနသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​အၾကည္​့တို႔ကိုစာမ်က္​ႏွာမ်ား​ေပၚသို႔ကြၽန္​​ေတာ္​

ျပန္​ဆြဲယူလိုက္​သည္​။စက္​​ေလွစထြက္​လို႔ျမစ္​ဝ​ေရာက္​တယ္​ဆိုရင္​ပဲ ​ေလနဲ႔မိုးနဲ႔ၿပိဳင္​တူလာပါ​ေတာ့သည္​။စက္​​ေလွ

ခမ်ာဦး​ေမာ့လိုက္​ဖင္​​ေထာင္​လိုက္​ႏွင္​့ထြန္​႔ထြန္​႔လူးလ်က္​....။ခုနားကစကား​ေတြ​ေဖာင္​ဖြဲ႔​ေျပာ​ေနသည္​ဂ်င္​း႐ွပ္​ပိုင္​႐ွင္​က​ေလးက​ေတာ့ ပါးစပ္​ကပြစိပြစိႏွင္​့သတိရသမ်ွ ရြတ္​​ေနတယ္​ထင္​ပါရဲ႕။ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့သူမ်က္​လံုးျခင္​းဆံု​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​သူကိုၾကည္​့ၿပီးျပံဳးစိစိလုပ္​​ေနသည္​ကိုသတိထားမိသြားၿပီးႏူတ္​ခမ္​းကိုမဲ့လ်ွက္​တစ္​ဖက္​သို႔လွည္​့သြားသည္​။

••••••••••••••••••••°°•••

"ဒီ​ေက်ာင္​းကဆရာ/မ​ေတြနဲ႔မိတ္​ဆက္​​ေပးရဦးမယ္​"

"ဒီဆရာမက ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းကိုအသစ္​​ေရာက္​လာတဲ့မူလတန္​းျပဆရာမ​ေဒၚထားထားညိဳ ပါ"

ေက်ာင္​းအုပ္​ဆရာႀကီးကမိတ္​ဆက္​​ေပးမွသူနာမည္​ကိုအတိအက်သိလိုက္​ရ​သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​းထဲဝင္​လာ

စဥ္​ကတည္​းကသူႏွင္​့အၾကည္​့ျခင္​းဆံုၿပီးသား။​ေက်ာင္​းဝတ္​စံုဝတ္​မထား၍သာအျခားကိစၥတစ္​ခုႏွင္​့လာသည္​ဟုထင္​မိခဲ့​ေသးသည္​။ဘာမွ​ေတာ့မ​ေမးမိခဲ့။သူ႔​ေဘးမွာအမ်ိဳးသမီးအသက္​ခပ္​ႀကီးႀကီးတစ္​​ေယာက္​လည္​းထိုင္​​ေန

ေသးသည္​။

"ဒီဆရာက ဆရာဦး​ေအာင္​ၾကည္​တဲ့ အလယ္​တန္​းျပ​ေပါ့ ဒီ​ေက်ာင္​းမွာ​ေတာ့လုပ္​သက္​အႀကီးဆံုးပဲ ဒီတစ္​​ေက်ာင္​း

တည္​းမွာကို ၁၉​ႏွစ္​​ေလာက္​ရိွၿပီ"

"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာ...​ေတြရတာဝမ္​းသာပါတယ္​"

"ကြၽန္​မကိုလည္​း လုပ္​ငန္​းပိုင္​းဆိုင္​ရာကအစ အစစအရာရာ ဆံုးမၫႊန္​ၾကားပါ႐ွင္​့"

စကား​ေတာ္​​ေတာ္​သြက္​သည္​ကိုစက္​​ေလွ​ေပၚမွာ​​ေတြ႔ကတည္​းကသိၿပီးသား​မို႔သိပ္​မထူး​ေပမယ္​ ယဥ္​ယဥ္​​ေက်း​ေက်းႏိွမ္​့ႏိွမ္​္​ခ်ခ်​ေျပာဆိုတတ္​ပံုကို​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​သ​ေဘာက်မိသည္​။ဆရာႀကီးကဆက္​၍ဝန္​ထမ္​းတစ္​ဦး

ခ်င္​းမိတ္​ဆက္​​ေပးသည္​။

"ဒီဆရာနာမည္​က ဆရာစံ​ေရႊတဲ့ "

"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းကဆရာ/မအားလံုးက​ေတာ့ဆရာစံဘုလို႔ခ်စ္​စႏိုး​ေခၚၾကတယ္​

အ​ေၾကာင္​းရင္​းကို​ေတာ့ဆရာမ​ေနာက္​​ေတာ့သိပါလိမ္​့မယ္​"

ဆရာႀကီးကကြၽန္​​ေတာ္​အလွည္​့တြင္​ျပံဳးစိစိလုပ္​၍ျပည္​့ျပည္​့စံုစံုမိတ္​ဆက္​​ေပးသည္​။ဘာပဲုဖစ္​ျဖစ္​ဝန္​ထမ္​းမ်ားအား

လံုးကိုညီအစ္​ကို​ေမာင္​ႏွမရင္​းခ်ာလိုသ​ေဘာထားၿပီးရင္​းရင္​းႏီွးႏီွးဆက္​ဆံတတ္​သည္​ဆရာႀကီးကို​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​တိုအားလံုးကခ်စ္​ၾကပါသည္​။

"ဟုတ္​ကဲ့..​ေတြ႔ရတာဝမ္​းသာပါတယ္​႐ွင္​့"

"အလုပ္​စဝင္​တဲ့​ေနမွာ ​အျဖဴအစိမ္​း​ေလးဝတ္​လာသင္​့တယ္​​ေလ ကြၽန္​​ေတာ္​အျမင္​​ေျပာတာပါ"

ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေျပာ​ေၾကာင္​့ဆရာမထားထားညိဳ၏စင္​​ေယာ္​​ေတာင္​မ်က္​ခံုး​ေလးျမင္​့တက္​သြားသည္​။ဆရာမ

ထားထားညိဳ၏အမူအယာကိုၾကည္​့ၿပီးကြၽန္​​ေတာ္​ ႀကိတ္​ၿပီးသ​ေဘာက်မိသည္​။

"အဲဒါပဲဆရာမ....ဆရာစံဘုဆိုတာအဲလိုအ​ေျပာ​ေတြ​ေၾကာင္​့တြင္​လာတာ​ေလ ဒါ​ေပမယ္​့ ဆရာဘုက

သ​ေဘာ​ေတာ့​ေကာင္​းပါတယ္​။လုပ္​ငန္​းပိုင္​းဆိုင္​ရာကြၽမ္​းက်င္​တယ္​။အားကိုးလည္​းရတယ္​​ေလ"

႐ွည္​႐ွည္​​ေဝး​ေဝး႐ွင္​းျပခ်က္​မ်ားအၿပီး ဆရာႀကီးကဟူးကနဲ႔မႈတ္​ထုတ္​လိုက္​​ေသာ​ေလႏွင္​့အတူ ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုၾကည္​့ၿပီး ​ေခါင္​းကိုငဲ့​ေစာင္​းျပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ျပံဳး​ေနလိုက္​ရံုသာ။

•••••••••\\•••••••••••••••

"ဆရာစံ​ေရႊကစကား​ေျပာရင္​ဂ်စ္​ကန္​ကန္​နဲ႔​ေနာ္​"

"ဟုတ္​တယ္​...ဆရာမရဲ႕ဒါကသူ႔အက်င္​့ပဲ​ေလ စကားကိုကပ္​​ေျပာတဲ့​ေနရာမွာႏွစ္​​ေယာက္​မရိွဘူး​ေလ...

တကယ္​တမ္​းၾက​ေတာ့လည္​း..သူ​ေျပာတာ​ေတြကအမွန္​​ေတြပါပဲ...မွန္​လြန္​းလို႔ကိုဘုကလန္​႔အျဖစ္​သတ္​မွတ္​တာ

ခံရတာ"

ဆရာမထားထားညိဳ၏အ​ေမးကိုဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့က​ေျဖ႐ွင္​း​ေနျခင္​းျဖစ္​ပါသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ကလည္​း႐ွစ္​တန္​းအခန္​းဝင္​ရန္​ရိွသျဖင္​့အလာ အခန္​း​ေထာင္​့မွဆရာမႏွစ္​ဦး၏အ​ေျပာကိုၾကားလိုက္​ရျခင္​းျဖစ္​သည္​။

"ဘုကလန္​႔တို႔ဂြသမားတို႔အ​ေခၚခံရတာစိတ္​ဆိုးစရာမရိွပါဘူး"

"ဘာ​ေၾကာင္​့လဲဆို​ေတာ့ကမ႓ာ​ေက်ာ္​စာ​ေရးဆရာႀကီး​ေဂ်ာ့ဘားနာဒ္​​ေ႐ွာ့(George Betnard Shaw)က​ေျပာဘူးတယ္​""​ေလာက၌ ယဥ္​​ေက်းမႈအျမဲရိွ​ေနျခင္​း၊တိုးတက္​မႈအစဥ္​ျဖစ္​​ေနျခင္​းတို႔မွာသာမန္​လူတို႔​ေၾကာင္​့မဟုတ္​

ကမ႓ာ​ေပၚရိွဂြသမားမ်ား၏စြမ္​းရည္​သတၱိ​ေၾကာင္​့သာျဖစ္​သည္​"လိုဆိုခဲ့တယ္​။

႐ုတ္​တရက္​ဝင္​​ေျပာလိုက္​​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေျပာ​ေၾကာင္​့ မလံုမလဲဖစ္​ကာအားနာ​ေန​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားႏွင္​့

ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုၾကည္​့​ေနသည္​။အတန္​းဝင္​ရန္​ရိွ​ေနသည္​့အတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ဘာမွဆက္​မ​ေျပာဘဲ႐ွစ္​တန္​းခန္​းရိွရာဘက္​သို႔သာဆက္​လက္​ထြက္​ခြာခဲ့သည္​။

"ဆရာမရယ္​...ဆရာစံ​ေရႊကိုအားနာစရာႀကီး​ေနာ္​"

"ရပါတယ္​..ဆရာမရဲ႕...ဆရာဘုကဂြက်​ေပမယ္​့သ​ေဘာထားႀကီးတာကသူ႔ရဲ႕အားသာခ်က္​ပဲ​ေလ။အခု

ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​​ေျပာ​ေနတာဆရာဘုၾကားသြား​ေပမယ္​့သူဘာမွစိတ္​ထဲထားမွာမဟုတ္​ဘူး​ေလ။ဒါလည္​း

သူ႔အက်င္​့ပဲ​ေလ"

••••••••••••••••••\\•••••••••••••••••••

အခ်ိန္​တို႔သည္​ပံုမွန္​လည္​ပတ္​​ေနၾကအတိုင္​းလည္​ပတ္​​ေနၾကသည္​့အ​ေလ်ာက္​ စာသင္​ႏွစ္​တစ္​ႏွစ္​သည္​လည္​းတ​ေျဖး​ေျဖးကုန္​ဆံုးဖို႔ပင္​နီးလာ​ေပၿပီ။ထို႔အတူ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းမွဆရာ/မမ်ားမွာလည္​းမိမိ​ေဒသရပ္​ရြာသို႔

ျပန္​ရမည္​့ရက္​နီးလာ၍​ေန႔ရက္​တို႔သည္​ကုန္​ခဲလွသည္​ဟုပင္​ ​ေတြး​ေကာင္​း​ေတြး​ေနၾက​ေပလိမ္​့မည္​။သို႔​ေသာ္​

ထိုအထဲတြင္​ကြၽန္​​ေတာ္​မပါ​ေပ။ဘာ​ေၾကာင္​့လဲဟု​ေမးလာလ်ွင္​လည္​း​ေျဖစရာအ​ေျဖတို႔ကတစ္​ခုမကအဆင္​သင္​့

ရိွ​ေန​ေပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တြင္​မိဘႏွစ္​ပါးမရိွၾက​ေတာ့။အစ္​ကိုတစ္​​ေယာက္​​ေတာ့ရိွ​ေသး၏ သို႔​ေသာ္​လည္​းအ​ေဝး

မွာျဖစ္​သည္​။ရြာတြင္​အတူ​ေပါင္​းသင္​း​ေနထိုင္​ၾက​ေသာသူငယ္​ခ်င္​းမ်ားလည္​းအိမ္​​ေထာင္​က်သူကက်၊မ​ေလး႐ွား၊

ထိုင္​းစ​ေသာႏိုင္​ငံမ်ားသို႔​ေငြ႐ွာသြားသူကသြားၾက​ေလၿပီ။ထို႔​ေၾကာင္​့ပင္​ရြာကိုမျပန္​ခ်င္​ျဖစ္​​ေနရသည္​့အထဲကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​ထဲတြင္​ဆရာမထားထားညိဳကိုခ်စ္​​ေနမိၿပီးသူႏွင္​့​ေဝးရမည္​ကပင္​ရြာကိုပို၍မျပန္​ခ်င္​ျဖစ္​မိသည္​။

အတူလက္​တြဲလုပ္​ကိုင္​ရ​ေသာကာလတစ္​​ေလ်ွာက္​ဆရာမထားထားညိဳႏွင္​့လည္​းပိုမိုရင္​းႏီွးခဲ့ရသည္​။ဆရာမ

ထားထားညိဳသည္​ အျခားဆရာမတို႔ကဲ့သို႔ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုဆရာဘုဟုမ​ေခၚပါ။ဆရာစံဟု​ေခၚသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​က

ဆရာမထားထားညိဳဟုသာ​ေခၚခဲ့သည္​။ရင္​မွမ႐ိုးသားမႈတို႔ကိုလည္​းဟန္​​ေဆာင္​ထားခဲ့ရသည္​။ရင္​းႏီွးမႈရၿပီးသား

တို႔ကိုမဆံုးရံႈးခ်င္​၍ျဖစ္​ပါသည္​။ဟန္​​ေဆာင္​ျခင္​းကိုလူတိုင္​းမႀကိဳက္​ၾက​ေသာ္​လည္​းလူတိုင္​းသည္​ဟန္​​ေဆာင္​တတ္​

ၾကစျမဲမို႔ဆရာမထားထားညိဳအ​ေပၚထားမိ​ေသာ မိမိ၏အခ်စ္​စိတ္​တို႔ကိုယ​ေနထိဟန္​​ေဆာင္​ထားခဲ့ရသည္​။လုပ္​

ငန္​းခြင္​တစ္​ခုတည္​းတြင္​အတူလက္​တြဲလုပ္​လာရသည္​ႏွင္​့အမ်ွ ဆရာမထားထားညိဳ၏နားလည္​တတ္​မႈ၊သည္​းခံမႈ

သြက္​လက္​ခ်က္​ခ်ာမႈတို႔ကို ပို၍ျမင္​လာရသည္​။စကား​ေျပာရာတြင္​႐ိုးသားသည္​။စိတ္​​ေကာင္​း​ေစတနာ​ေကာင္​းရိွ

သည္​။ဤအခ်က္​မ်ား​ေၾကာင္​့ပင္​ဆရာမထားထားညိဳကိုပို၍ခင္​တြယ္​လာမိသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​၏ဘု​ေတာ​ေသာအ​ေျပာမ်ားကိုလည္​း အျပံဳးျဖင္​့တုန္​႔ျပန္​​နား​ေထာင္​တတ္​​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​မႀကိဳက္​သည္​့အခ်က္​တစ္​ခ်က္​လည္​းဆရာမထားထားညိဳတြင္​ရိွ​ေသးသည္​။

အ​ေသးအဖြဲကိစၥက​ေလးကိုပင္​ နီးစပ္​ရာလူႏွင္​့တိုင္​ပင္​ၿပီးဆံုးျဖတ္​တတ္​​ေသးသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ကမူ ဆရာမ

ထားထားညိဳ၏ဤအက်င္​့သည္​ လိုသည္​ထက္​မပိုသင္​့​ေၾကာင္​း မိမိကိုယ္​မိမိယံုၾကည္​မႈပိုမိုထားသင္​့​ေၾကာင္​း

အခိ်ဳ႕​ေနရာမ်ားတြင္​မိမိ၏ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​သည္​သာပို၍အ​ေရးပါ​ေၾကာင္​း မၾကာခဏဆိုသလို​ေျပာျဖစ္​ခဲ့သည္​။

စာ​ေမးပြဲစစစ္​​ေသာ​ေန႔တြင္​ျဖစ္​သည္​။​ေန႔လည္​အားလပ္​​ေန​ေသာအခ်ိန္​၌ ဆရာ/မမ်ားအားလံုးစု​ေဝး၍စကားစျမည္​​ေျပာ​ေနၾကသည္​။ဆရာမထားထားညိဳကစကားစသည္​။

"ဆရာစံ..."

​ေျပာ...ဆိုသည္​့သ​ေဘာျဖင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကိုၾကည္​့ျဖစ္​သည္​။

"ဆရာစံ...ရြာျပန္​ရင္​ကြၽန္​မတို႔ရြာကတစ္​ဆင္​့သြားရမွာ​ေနာ္​"

ကြၽန္​​ေတာ္​​ေခါင္​းညိတ္​ျပသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ရြာျပန္​မည္​ဆိုလ်ွင္​ ဆရာမထားထားညိဳတို႔ရြာမွတစ္​ဆင္​့ၿမိဳ႕သို႔စက္​​ေလွ

စီးရမည္​ျဖစ္​ၿပီးၿမိဳ႕ကတစ္​ဆင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​တိုရြာဘက္​သို႔​ေျပးဆြဲသည္​့လိုင္​းစက္​​ေလွႏွင္​့ဆက္​သြားရမည္​ျဖစ္​သည္​။

"ဒါဆို ကြၽန္​မတို႔အိမ္​မွာတည္​း​ေပါ့ ​ေမာင္​​ေလးလည္​းရိွတယ္​​ေလ...အားနာဖို႔မလိုပါဘူး"

"​ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္​ပါတယ္​ဆရာမထားထားညိဳ"

"အားနာတယ္​လို႔လည္​း မဟုတ္​ပါဘူး ဒီ​ေက်ာင္​းမွာတာဝန္​စက်ကတည္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​အသြားအျပန္​တည္​း​တဲ့အိမ္​ဆရာမတို႔ရြာမွာရိွတယ္​​ေလ...​ေခါက္​​ေရမ်ားလာ​တာနဲ႔အမ်ွအိမ္​႐ွင္​​ေတြနဲ႔လည္​းပိုၿပီးရင္​းႏီွး​ေနပါၿပီ...ၿပီး​ေတာ့

ကြၽန္​​ေတာ္​တည္​းတဲ့အိမ္​ကက​ေလး​ေတြကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုခင္​​ေနၾကၿပီ​ေလ သူတို႔ဆီမွာမတည္​းရင္​စိတ္​​

​ေကာင္​းၾကမွာမဟုတ္​ဘူး။ၿပီး​ေတာ့ဒီႏွစ္​​ေက်ာင္​းပိတ္​ရင္​ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​ျဖစ္​ခ်င္​မွျပန္​ျဖစ္​မွာပါ"

"ဆရာစံကကြၽန္​မ​တို႔ရြာကဘယ္​သူ႔အိမ္​မွာတည္​းတာလဲ"

"အ​ေမႀကီးအိတို႔အိမ္​မွာပါ"

"​ေၾသာ္​...သိတယ္​ကြၽန္​မတို႔အိမ္​နဲ႔လည္​းသိပ္​မ​ေဝးဘူး ဆရာစံကြၽန္​မတို႔အိမ္​လာလည္​​ေလ"

"​ေအာင္​မယ္​ ထားညိဳကငါတို႔က်​ေတာ့အလည္​မ​ေခၚဘူး ဆရာစံဘုကိုခ်ည္​း​ေခၚ​ေနတာပဲ"

ဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့ကဝင္​​ေနာက္​သည္​။

"အဲလိုလည္​းမဟုတ္​ပါဘူးမခင္​ရဲ႕ ဆရာစံနဲ႔ကလမ္​းကလည္​းၾကံဳ​ေန​ေတာ့​ေလ"

"ဟုတ္​ပါၿပီထားညိဳရယ္​ မခင္​က​ေနာက္​တာပါ"

ဟု​ေျပာရင္​းဆရာမခင္​ခင္​​ေက်ာ့ကဆရာဦး​ေအာင္​ၾကည္​​ေခၚသျဖင္​့​ေနရာမွထသြားသည္​။

ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုစူးစမ္​း​ေသာအၾကည္​့မ်ိဳးႏွင္​့လွမ္​းၾကည္​့​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့မ်က္​လံုးခ်င္​းဆံုၿပီး

မ်က္​လႊာခ်သြားၿပီးမွတဖန္​ျပန္​၍စကားစလာျပန္​သည္​။

"ဆရာစံနဲ႔ကြၽန္​မစက္​​ေလွ​ေပၚမွာပထမဆံုးဆံုဖူးတာဆရာစံမွတ္​မိလား"ဟုဆရာမထားထားညိဳက​ေမးသည္​။

"ဟုတ္​ကဲ့မွတ္​မိပါတယ္​"

"အဲဒီ​ေန႔ကျမစ္​မွာလိႈင္​း​ေတြအရမ္​းႀကီးတယ္​​ေနာ္​...ကြၽန္​မအဲဒီ​ေန႔က​ေတာ္​​ေတာ္​​ေၾကာက္​ခဲ့ရတယ္​"

"ဆရာမထားထားညိဳကဘာကို​ေၾကာက္​တာလဲ"

"စက္​​ေလွနစ္​သြားမွာကို​ေပါ့ လိႈင္​းကအရမ္​းႀကီးတာ​ကိုး"

ဟင္​း...ဟင္​း....

"ဆရာစံကဘာရယ္​တာလဲ"

"မဟုတ္​ပါဘူး...အဲဒီ​ေန႔ကဆရာမထားထားညိဳ ပါးစပ္​ကပြစိပြစိနဲ႔ဘုရားစာ​ေတြရြတ္​​ေနတာျပန္​ျမင္​​ေယာင္​မိလို႔ပါ"

"အို...ဆရာစံကလဲ..​ေၾကာက္​လို႔ရြတ္​တာ​ေပါ့"ဟုဆရာမထားထားညိဳကႏူတ္​ခမ္​းကိုစူ၍​ေျပာပါသည္​။ဤအမူအယာ​ေလးမ်ားသည္​ပင္​ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​မွျမတ္​ႏိုးမႈ​ေလးမ်ားျဖစ္​​ေနပါသည္​။

"​ေၾကာက္​တတ္​ရင္​ႏွစ္​ခါ​ေသရတယ္​ ဆရာမထားထားညိဳရဲ႕...

ေသရမွာကို​ေသ​ေလာက္​​ေအာင္​​ေၾကာက္​​ေနရတာကတစ္​ခါ တစ္​ကယ္​​ေသတာကတစ္​ခါ​ေလ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ကဆို​ေတာ့။

"ဒါဆိုအဲဒီ​ေန႔က ဆရာစံကမ​ေၾကာက္​ဘူး​ေပါ့"ဟုမ်က္​လံုးဝိုင္​း​ေလးမ်ားႏွင္​့ၾကည္​့ရင္​း​ေမးသည္​။

"မ​ေၾကာက္​ပါဘူး ​ေသ​ေတာ့လည္​းကိုယ္​တစ္​​ေယာက္​တည္​းမွမဟုတ္​တာပဲ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာ​ေတာ့

ဆရာမထားထားညိဳကရယ္​သည္​။စာ​ေျဖခန္​းဝင္​ရန္​သံ​ေခ်ာင္​း​ေခါက္​သံၾကားသျဖင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ႏွစ္​ဦးလံုး

မိမိတို႔တာဝန္​က်ရာစာ​ေျဖခန္​းအသီးသီးသို႔ထြက္​လာခဲ့ၾကသည္​။

•••••••••••••••••••••••••\\••••••••••••••••••••••

တ​ေပါင္​းလ၏သခြပ္​ပင္​ထက္​မွသခြပ္​ပြင္​့မ်ားကဲ့သို႔အခ်ိန္​တို႔သည္​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေႂကြလြင္​့​ေန၏။ႏွစ္​ႏွစ္​ဆို​ေသာအခ်ိန္​သည္​ ႏွစ္​ရက္​မ်ွ​ေလာက္​ႏွင္​့ကုန္​ဆံုးသြားသည္​ဟုထင္​မိ​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​သည္​ ဆရာမထားထားညိဳ၏ အခ်စ္​ကိုရရိွလိုက္​၍ျဖစ္​မည္​ထင္​သည္​။ထိုကာလမ်ားအတြင္​းဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကို "ကို"ဟု​ေျပာင္​း​ေခၚခဲ့ေသာ္​လည္​းကြၽန္​​ေတာ္​ကနဂို​ေခၚျမဲအတိုင္​း ဆရာမထားထားညိဳဟူ၍သာ​ေခၚဆိုခဲ့သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ဤသို႔​ေခၚ

သည္​ကိုဆရာမထားထားညိဳကသူစိမ္​းဆန္​သည္​ဟုမၾကာခဏ​ေျပာတတ္​​ေသာ္​လည္​း"ဆရာမထားထားညိဳဆိုတဲ့အ​ေခၚအ​ေဝၚထဲမွာဘယ္​စကားလံုးကိုမွခ်န္​မထားခ်င္​လို႔ပါ စကားလံုးတိုင္​းကကြၽန္​​ေတာ္​အတြက္​အ​ေရးပါတယ္​​ေလ"ဟုကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာ​ေသာအခါျပံဳး​ေန​ေသာဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ဝန္​းမ်ားသည္​​ေက်နပ္​ရိပ္​တို႔ယွက္​သန္​း​ေနသည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​၌ ဆရာမထားထားညိဳအ​ေပၚထား​ေသာခ်စ္​ျခင္​း​ေမတၱာတို႔သည္​လည္​းခိုင္​ျမဲတြယ္​ကပ္​လြန္​းသည္​မွာမိမိဘာသာအသိဆံုး။ႏူတ္​မွတတြတ္​တြတ္​ ဖြင္​့ဟ​ေျပာဆိုမႈမရိွ​ေသာမိမိဝသီအတိုင္​းတဖြဖြမ​ေျပာျဖစ္​​ေသာ္​လည္​းဆရာမထားထားညိဳနားလည္​ႏိုင္​လိမ္​့မည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ယံုၾကည္​သည္​။

မုတ္​သုန္​မိုးတို႔သည္​ စတင္​ဝင္​​ေရာက္​ခဲ့​ေလၿပီ။​ေႏြရာသီ၏ညႇင္​းပမ္​းႏိွပ္​စက္​မႈ​ေၾကာင္​့ပူ​ေလာင္​ဆူ​ေဝ​ေန​ေသာ

ကမ႓ာ​ေျမႀကီးမွ​ေျမသင္​းနံ႔တို႔သည္​မုတ္​သုန္​မိုးႏွင္​့အတူ​ေလ​ေျပတြင္​လြင္​့ပ်ံ႕လာသည္​။စံပယ္​ဖူးတို႔၏ရနံ႔ထူးတို႔က

လည္​းအလြမ္​းတို႔ကိုအတိုးခ်​ေနသည္​့အလား။​ေမလကုန္​ခါနီး၍ဇြန္​လဆန္​း​ေတာ့မည္​ ​ေႏြ၏အပူရိွန္​​ေအာက္​၌

အိပ္​​ေမာက်​ေနခဲ့​ေသာစာင္​​ေက်ာင္​းမ်ားမိုးစက္​တို႔ႏွင္​့အတူစို​ေျပသစ္​လြင္​လာ​ေတာ့မည္​။​ရင္​မွအလြမ္​းတို႔သည္​

ခိုနားရာရ​ေတာ့မည္​ဆိုသည္​့အသိက ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုလန္​းဆန္​းတက္​ႀကြ​ေစသည္​။လိုအပ္​သည္​့ပစၥည္​းပစၥယမ်ားသိမ္​းဆည္​းရင္​း မနက္​ျ​ဖန္​ခရီးအတြက္​ျပင္​ဆင္​ရင္​းၾကည္​ႏူး​ေနမိသည္​။ဒိုင္​ယာရီစာအုပ္​အတြင္​းမ်က္​ႏွာတြင္​ကပ္​ထားသည္​့ဆရာမထားထားညိဳ၏ဓာတ္​ပံု​ေပၚမွအျပံဳးကိုမ်က္​​ေတာင္​မခက္​စိုက္​ၾကည္​းရင္​း မနက္​ျဖန္​ဆို​ေသာ​ေန႔ရက္​သည္​​ေဝးလြန္​းလွသည္​စုလည္​းထင္​မိျပန္​သည္​။ညဥ္​့အ​ေတာ္​နက္​သည္​အထိအိပ္​မ​ေပ်ာ္​ခဲ့။မိုးလင္​းခါနီးမွမ်က္​ဝန္​းတို႔သည္​အ​ေညာင္​းမိသည္​အလား​ေမွးခနဲအိပ္​​ေပ်ာ္​သြားခဲ့သည္​။

••••••••••\\••••••••••••

ကြၽန္​​ေတာ္​အိပ္​ရာမွႏိုး​ေသာအခါ မနက္​၇နာရီခြဲၿပီျဖစ္​သည္​။အိပ္​ရာထဲမွ႐ုတ္​တရက္​ထထိုင္​လိုက္​မိသည္​က

စက္​​ေလွမီ​ေအာင္​ျပင္​စရာမ်ားရိွ​ေသး၍ျဖစ္​သည္​။လုပ္​စရာရိွသည္​မ်ားခပ္​သြက္​သြက္​လုပ္​ရင္​း ​ေက်ာင္​းဖြင္​့ခ်ိန္​တိုင္​း

သြား​ေနက်ပံုစံျဖင္​့စက္​​ေလွဆိပ္​ဆင္​းခဲ့သည္​။ဒီ​ေရထရက္​ျဖစ္​၍​ေတာ္​​ေသးသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ရြာသည္​ဒီ​ေရထ

ရက္​ဆိုလ်ွင္​လိုင္​းဆြဲသည္​့စက္​​ေလွသည္​​ေရဆန္​တိုးရသည္​။​ေရ​ေသရက္​မ်ားမွသာလ်ွင္​အစုန္​လိုက္​ရသည္​့

သ​ေဘာရိွ၍ ​ေရထရက္​တြင္​စက္​​ေလွသည္​အနည္​းငယ္​​ေနာက္​က်ၿပီးမွ​ေရာက္​လာတတ္​သည္​။

မနက္​စာအျဖစ္​ ​ေကာ္​ဖီႏွင္​့မုန္​႔ကိုရြာစက္​​ေလွဆိပ္​ကဆိုင္​တြင္​စားရင္​း စက္​​ေလွ​ေစာင္​့​ေနလိုက္​သည္​။အ​ေတြးတြင္​ဆရာမထားထားညိဳ၏အျပံဳးတို႔သာ​ေနရာယူလ်က္​။

••••••••••••\\••••••••••

ၿမိဳ႕​ေရာက္​​ေတာ့ဆရာမထားထားညိဳႏွင္​့စက္​​ေလွဆိပ္​မွာပင္​ဆံုျဖစ္​သည္​။အံ့ၾသဝမ္​းသာျဖစ္​မိသည္​က ကြၽန္​​ေတာ္​။ရင္​ႏွင္​့အမ်ွလြမ္​းရ​ေသာအလြမ္​းတို႔အတြက္​မထင္​မွတ္​​ေသာအခ်ိန္​တြင္​ဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ႏွာကိုျမင္​ခြင္​့ရလိုက္​ျခင္​းသည္​ကံထူး၍ပင္​ျဖစ္​လိမ္​့မည္​ဟုကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​ခဲ့သည္​။သို​ေသာ္​ကြၽန္​​ေတာ္​အထင္​သည္​ၾကာ႐ွည္​မခံ

လိုက္​​ေပ။

"ကို႔..ကို​ေျပာစရာရိွတယ္​"

ဆရာမထားထားညိဳကကြၽန္​​ေတာ္​ကိုထိုသို႔​ေျပာရင္​းအနီးရိွသစ္​ပင္​ရိပ္​သို႔​ေလ်ွာက္​သြားသည္

။ဆရာမထားထားညိဳေခၚရာ​ေနာက္​လိုက္​ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​မွသိ​လို​ေဇာသည္​ ​ေအာင္​စာရင္​းၾကည္​​ေန​ေသာ ​ေက်ာင္​းသားတစ္​ဦးကဲ့သို႔ခံစား​ေနရျခင္​းကိုအံ့ၾသမိသည္​။ဆရာမထားထားညိဳ၏မ်က္​ဝန္​းတို႔သည္​ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့အၾကည္​့ျခင္​းမဆံုဖူးသူတစ္​ဦးလိုပင္​။

"ကြၽန္​မတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ဇာတ္​လမ္​းကိုဒီမွာပဲရပ္​လိုက္​ၾကရ​ေအာင္​"ဟု​ေျပာၿပီးဆရာမထားထားညိဳသည္​

ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေ႐ွ႕မွ​ေျခလွမ္​းမွန္​မွန္​ျဖင္​့ထြက္​ခြာသြားခဲ့သည္​။မ​ေမ်ွာ္​လင္​့​ေသာစကားကိုမ​ေမ်ွာ္​လင္​့ဘဲၾကားလိုက္​ရ

ျခင္​းသည္​သတင္​းစာထဲမွအသိတစ္​​ေယာက္​နာ​ေရး​ေၾကာ္​ျငာဖတ္​မိသကဲ့သို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ရင္​သည္​တဆတ္​ဆတ္​

ခုန္​လ်က္​။

•••••••••••••\\•••••••••••••

မိုး​ေရစက္​တို႔သည္​ကြၽန္​​ေတာ္​မ်က္​ႏွာ​ေပၚသို႔သက္​ဆင္​းလ်က္​။ဝသန္​ဦး၏မိုးစက္​ပြင္​့တို႔သည္​ကား ရင္မွအပူကိုေအးခ်မ္​း​ေစရန္​မစြမ္​းသာခဲ့​ေလၿပီ။ကြၽန္​​ေတာ္​မ်က္​လံုးျပန္​ဖြင္​့လိုက္​မိခ်ိန္​တြင္​ အသည္​းကြဲခင္​းကိုအဓိပၸါယ္​သတ္​မွတ္​ဖို႔အ​ေျပးအလႊားအ​ေျဖ႐ွာမိသည္​။သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​ဦးတစ္​​ေယာက္​အနားမွာရိွလ်ွင္​​ေကာင္​းမည္​ သို႔​ေသာ္​ယခုမရိွ။အရက္​​ေသာက္​ခ်င္​စိတ္​​ေပၚလာသည္​။ထိုင္​ရာမွထလိုက္​သည္​။သို႔​ေသာ္​ကြၽန္​​ေတာ္​​့ေျခလွမ္​းတို႔ကအရက္​

ဆိုင္​ရိွရာသို႔ဦးတည္​​ေနျခင္​းကားမဟုတ္​။နီးစပ္​ရာကြမ္​းယာဆိုင္​ဝင္​ရင္​းကြမ္​း၂၀၀ဖိုးဝယ္​သည္​။​ေဆးရြက္​ႀကီးအ

မ်ားႀကီးထည္​့ခိုင္​းသည္​။ကြမ္​းယာ​ေရာင္​း​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးကကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမယံုသလိုၾကည္​့​ေနသည္​။ကြမ္​းယာ​

ေနစဥ္​ပင္​တစ္​ယာ​ေတာင္​းယူ၍ကြၽန္​​ေတာ္​ဝါးလိုက္​သည္​။ကြမ္​းတံ​ေတြးမ​ေထြးပဲအရည္​ကိုမ်ိဳခ်လိုက္​သည္​။

ကြမ္​းရည္​ကိုႏွစ္​ခါမမ်ိဳလိုက္​ရ။ကမ႓ာႀကီးခ်ာခ်ာလည္​​ေလၿပီ။ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ္​မွ​ေဇာ​ေခြၽးမ်ားျပန္​လာသည္​။ဆရာမ

ထားထားညိဳ၏စြန္​႔ပစ္​ျခင္​း​ခံရ​ေသာ​ေဝဒနာထက္​ကြမ္​းမူးျခင္​း​ေဝဒနာကကြၽန္​​ေတာ္​အားႏိွပ္​စက္​​ေလၿပီ။နီးစပ္​ရာ

သစ္​ပင္​​ေျခရင္​းကိုမီွထိုင္​ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​၏အသဲကြဲုခင္​းသည္​​ေငြကုန္​​ေၾကးက်အလြန္​သက္​သာၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​ခဲ့

ေသာ​ေဇာ​ေခြၽးမ်ားႏွင္​့​ေရာ​ေႏွာထြက္​ခြာသြားသည္​။

•••••••••••••\\••••••••••••​

​ေနာက္​ပိုင္​းကြၽန္​​ေတာ္​ၾကားသိရသည္​မွာ

ဆရာမထားထားညိဳသည္​ အိမ္​ကစီစဥ္​​ေသာႏိုင္​ငံျခားျပန္​တစ္​ဦးႏွင္​့ဧၿပီလကုန္​ပိုင္​း​ေလာက္​ကပင္​လက္​ထပ္​ခဲ့ျခင္​းျဖစ္​​ေၾကာင္​း၊ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ဆံုသည္​့​ေန႔က ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုလမ္​းခြဲစကား​ေျပာသည္​ကို သူ႔အမ်ိဳးသားကအျခားတစ္​​ေနရာမွၾကည္​့​ေန​ေၾကာင္​း၊ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့အ​ေၾကာင္​းအားသူ႔အမ်ိဳးသားကိုပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​း​ေျပာၿပီး၍ ထို​့​ေန႔ကသူတို႔ႏွစ္​ဦးၾကားျပသာနာတစ္​စံုတစ္​ရာမရိွ​ေၾကာင္​း။

••••••••••••••••••••\\•••••••••••••••••

ကြၽန္​​ေတာ္​အသဲကြဲသည္​့​ေန႔ကရြာ​ေန​ေသာမိုးစက္​တို႔သည္​ ယခုအခါ ​ေငြ႔ရည္​ဖြဲ႔​ေလမည္​လား...

မိုးအျဖစ္​ရြာ​ေနမည္​လား...

အခိုးအ​ေငြ႔အဆင္​့မွာပင္​ရိွ​ေနမည္​လား...မ​ေျပာတတ္​​ေပ။

ယခုအခါဇြန္​လဆန္​းတိုင္​းမိုးရြာလ်ွင္​ကြၽန္​​ေတာ္​့တပည္​့​ေလးမ်ားကိုသတိရသကဲ့သို႔ဆရာမထားထားညိဳကိုလည္​းသတိရသည္​့အခါမ်ားရိွသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ၾကာၾကာအသဲမကြဲလိုက္​ရျခင္​းသည္​အခ်စ္​စစ္​မမည္​၍​ေတာ့မဟုတ္​​ေပ။ဘဝသည္​​ေျပာင္​းလဲျခင္​းဟုဆိုပါလ်ွင္​ အရာရာသည္​​ေျပာင္​းလဲခဲ့​ေပမည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​လည္​း​ေကာင္​း....

ဆရာမထားထားညိဳသည္​လည္​း​ေကာင္​း.....

သတၱဝါတိုင္​းသည္​လည္​း​ေကာင္​း......

အရာဝတၳဳတိုင္​းသည္​လည္​း​ေကာင္​း....​ေျပာင္​းလဲ​ေနမည္​သာျဖစ္​သည္​။

​ေျပာင္​းလဲဖို႔အတြက္​ အခ်ိန္​တစ္​ခုသာလိုပါသည္​။

                                                                                                 ဇန္​လူ​ေႏွာင္​း