အသူဖန်ဆင်းပီးရေလည်း
နှင်းရည်စက်လက်နန့်ငါ့ခေါင်းစွာ
မအီးချမ်းနိုင်ခ။
ငါ့ရင်ဘတ်ထဲက ကဗျာကို
အသူဖန်ဆင်းပီးရေလည်း
စကာလုံးတိနန့်ငါ့နှလုံးသားစွာ
တိန်းမနိန်နိုင်ခ။
ကဗျာခေတ်ကိုအမီလိုက်ဖို့
ရုပ်ဝတ္ထုတိမလိုပါကား
နှလုံးသားတခုနန့်
မွီးဖွားမလာသိမ့်ရေ စကားလုံးတိကို
သန္ဓေပီးဖို့ပ
ငါက ကဗျာလား။
ငါက ကဘျာလား။
ခေတ်တခေတ်ထဲမြုပ်ဝင်ပျောက်ကွယ်လားရေ
မြှားတစင်း၏ အန္တိမရပ်ဝန်းမာ
ကဗျာမြစ်တစင်းစီးနိန်ကေ
ငါရို့ တောင်ဖြစ်ရကျိုးနပ်ပါရေ။
ပန်းသီကြိုး(ရသေ့တောင်)
7:06pm/23-1-2022
No comments:
Post a Comment