အဆောင်ရှိကိုဘတ်စ်ကားထိုးဆိပ်လိုက်စွာနန့်
စိတ်ကာလာတိ အလုအယက်ဖြစ်လာရေ
အစနန့်အဆုံးကြားမာ
ပုံစံမျိုးစုံနန့်ခရီးလားကတ်ယင်း
ဘဝဆိုစွာ တခါတခါ
ဗြုန်းခနဲ ထိုးအုပ်လိုက်ရရေဘရိတ်
ဇာပဲဖြစ်ဖြစ်
တခါတခါ မျိုသိပ်လိုက်ရရေအဖြစ်တိ
သမိုင်းကောလိပ်လမ်းကသက်သီ။
မေခဆောင်လမ်းထောင့်က
ငုပန်းတိကသက်သီ။
တခရီးတည်း လားရေ
တနေရာတည်းရပ်တေ
ကွဲလွဲချက်က နှလုံးသားတည်ရာအရပ်မာ
ချွေးစက်တိ ကာလာမျိုးစုံ
ဇာနိ ဇာရက်ဖြစ်ဖြစ်
ငါကော လပြာလုံနိုင်ယင့်လား
ဘဝဆိုစွာအရှည်စိုင်းစားနီဖို့ကားမလို
တစက္ကန့် ချင်းစီတိုင်းမာ
လပြာလုံချင်ရေစိတ်နန့်
ဘဝကိုထိုးစိုက်ထားလိုက်
ငါနန့်ငါ့ကြားမာ
ဒေအမြစ်တိကုတ်တွယ်အားကောင်းဖို့
မျက်စိကိုတနားချေနှိတ်ထလိုက်
ငါ့အတ္တကိုငါပြန်မြင်ဖို့
မျက်စိကိုတနားချေနှိတ်ထလိုက်
စိတ်နန့်အမဲလိုက်ခရေ
စိတ်နန့်ရဲရင့်ခရေ
စိတ်နန့်ရိုးသားခရေ
စိတ်နန့်အောက်တန်းကျစုတ်ပဲ့ခရေ
စိတ်နန့်
ဒေစိတ်တိနန့်
ငါတက်စီးလာရေဘတ်စ်ကားလည်းထိုးရပ်လိုက်တေ။
ပန်းသီကြိုး(ရသေ့တောင်)
၂၈-၄-၂၀၂၂
